Vivekachudamani 250

asthulamityetadasannirasya
siddham svato vyomavadapratarkyam |
ato mrsamatramidam pratitam
jahihi yatsvatmataya grhitam |
brahmahamityeva visuddhabuddhya
viddhi svamatmanamakhandabodham ||
(Sankaracarya's Vivekachudamani 250)

Discarding the not-Self, in the light of passages such as ―It is not gross, etc,‖ one realizes the Self, which is Self-established, unattached like space and beyond the domain of thought. To negate this illusory body which you are perceiving and have accepted as your own Self. With a purified understanding that "I am Brahman," realize your own Self which is Knowledge- Absolute.

This age of Kali is not at all suitable for self-realization as was Satya-yuga, the golden age, or Tretā- or Dvāpara-yugas, the silver and copper ages. For self-realization, the people in Satya-yuga, living a life of a hundred thousand years, were able to perform prolonged meditation. And in Tretā-yuga, when the duration of life was ten thousand years, self-realization was attained by the performance of great sacrifice. And in the Dvāpara-yuga, when the duration of life was one thousand years, self-realization was attained by the worship of the Lord. But in the Kali-yuga, the maximum duration of life being one hundred years only and that combined with various difficulties, the recommended process of self-realization is that of hearing and chanting of the holy name, fame, and pastimes of the Lord. (purport SB 1.1.21)

The age of Kali is very dangerous for human beings. Human life is simply meant for self-realization, but due to this dangerous age, men have completely forgotten the aim of life. In this age, the life span will gradually decrease. People will gradually lose their memory, finer sentiments, strength, and better qualities. …And so this age is very difficult for those who want to utilize this life for self-realization. The people are so busy with sense gratification that they completely forget about self-realization. Out of madness they frankly say that there is no need for self-realization because they do not realize that this brief life is but a moment on our great journey towards self-realization. 

Membuang yang bukan-Diri, dalam terang bagian-bagian seperti ―Ini tidak kasar, dll, ‖ orang menyadari Diri, yang mapan, tidak terikat seperti ruang dan di luar wilayah pemikiran. Untuk meniadakan tubuh ilusi ini yang Anda rasakan dan terima sebagai Diri Anda sendiri. Dengan pemahaman murni bahwa "Saya adalah Brahman," sadari Diri Anda sendiri yang merupakan Pengetahuan-Mutlak.

Zaman Kali ini sama sekali tidak cocok untuk realisasi diri seperti Satya-yuga, zaman keemasan, atau Tretā- atau Dvāpara-yugas, zaman perak dan tembaga. Untuk realisasi diri, orang-orang di Satya-yuga, yang hidup seratus ribu tahun, dapat melakukan meditasi yang berkepanjangan. Dan di Tretā-yuga, ketika durasi hidup adalah sepuluh ribu tahun, realisasi diri dicapai dengan kinerja pengorbanan besar. Dan di Dvāpara-yuga, ketika durasi hidup adalah seribu tahun, realisasi diri dicapai dengan menyembah Tuhan. Tetapi di Kali-yuga, durasi maksimum kehidupan hanya seratus tahun dan yang dikombinasikan dengan berbagai kesulitan, proses realisasi diri yang direkomendasikan adalah mendengar dan melantunkan nama suci, ketenaran, dan hiburan Tuhan. (maksud SB 1.1.21)

Zaman Kali sangat berbahaya bagi manusia. Kehidupan manusia hanya dimaksudkan untuk realisasi diri, tetapi karena usia yang berbahaya ini, pria telah sepenuhnya melupakan tujuan hidup. Di usia ini, rentang hidup secara bertahap akan berkurang. Orang secara bertahap akan kehilangan ingatan mereka, sentimen yang lebih baik, kekuatan, dan kualitas yang lebih baik. ... Dan usia ini sangat sulit bagi mereka yang ingin memanfaatkan kehidupan ini untuk realisasi diri. Orang-orang begitu sibuk dengan kepuasan inderawi sehingga mereka benar-benar melupakan kesadaran diri. Karena kegilaan mereka dengan jujur ​​mengatakan bahwa tidak perlu realisasi diri karena mereka tidak menyadari bahwa kehidupan singkat ini hanyalah momen dalam perjalanan besar kita menuju realisasi diri.

சுயமாக இல்லாததை நிராகரிப்பது, "இது மொத்தம் அல்ல, போன்ற பத்திகளின் வெளிச்சத்தில்," ஒருவர் சுயத்தை உணர்ந்துகொள்கிறார், இது சுயமாக நிறுவப்பட்ட, இடத்தைப் போல இணைக்கப்படாதது மற்றும் சிந்தனைக் களத்திற்கு அப்பாற்பட்டது. நீங்கள் உணர்ந்த மற்றும் உங்கள் சொந்த சுயமாக ஏற்றுக்கொண்ட இந்த மாயையான உடலை மறுக்க. "நான் பிரம்மம்" என்ற சுத்திகரிக்கப்பட்ட புரிதலுடன், அறிவு- முழுமையான உங்கள் சொந்த சுயத்தை உணர்ந்து கொள்ளுங்கள்.

காளியின் இந்த வயது சத்ய-யுகம், பொற்காலம், அல்லது ட்ரேட்டா- அல்லது த்வபாரா-யுகங்கள், வெள்ளி மற்றும் தாமிர யுகங்களைப் போல சுய-உணர்தலுக்கு ஏற்றதல்ல. சுய-உணர்தலுக்காக, சத்ய யுகத்தில் உள்ளவர்கள், ஒரு லட்சம் ஆண்டுகள் வாழ்ந்து, நீண்டகால தியானத்தை செய்ய முடிந்தது. ட்ரேட்டா-யுகத்தில், ஆயுட்காலம் பத்தாயிரம் ஆண்டுகள் இருந்தபோது, ​​பெரும் தியாகத்தின் செயல்திறனால் சுய-உணர்தல் அடையப்பட்டது. த்வபாரா-யுகத்தில், ஆயுட்காலம் ஆயிரம் ஆண்டுகள் இருந்தபோது, ​​இறைவனை வழிபடுவதன் மூலம் சுய உணர்தல் அடைந்தது. ஆனால் காளி-யுகத்தில், அதிகபட்ச ஆயுட்காலம் நூறு ஆண்டுகள் மட்டுமே மற்றும் பல்வேறு சிரமங்களுடன் இணைந்தால், சுய-உணர்தல் பரிந்துரைக்கப்பட்ட செயல்முறை என்பது இறைவனின் புனித பெயர், புகழ் மற்றும் பொழுது போக்குகளைக் கேட்டு கோஷமிடுவது. (நோக்கம் எஸ்.பி. 1.1.21)

காளியின் வயது மனிதர்களுக்கு மிகவும் ஆபத்தானது. மனித வாழ்க்கை என்பது சுய உணர்தலுக்கானது, ஆனால் இந்த ஆபத்தான யுகத்தின் காரணமாக, ஆண்கள் வாழ்க்கையின் நோக்கத்தை முற்றிலுமாக மறந்துவிட்டார்கள். இந்த யுகத்தில், ஆயுட்காலம் படிப்படியாக குறையும். மக்கள் படிப்படியாக தங்கள் நினைவாற்றல், சிறந்த உணர்வுகள், வலிமை மற்றும் சிறந்த குணங்களை இழப்பார்கள். … எனவே இந்த வாழ்க்கையை சுய உணர்தலுக்காக பயன்படுத்த விரும்புவோருக்கு இந்த வயது மிகவும் கடினம். மக்கள் உணர்வு திருப்தியுடன் மிகவும் பிஸியாக இருக்கிறார்கள், அவர்கள் சுய உணர்தலை முற்றிலும் மறந்து விடுகிறார்கள். இந்த சுருக்கமான வாழ்க்கை சுய-உணர்தலை நோக்கிய நமது மாபெரும் பயணத்தின் ஒரு தருணம் என்பதை அவர்கள் உணராததால், சுய-உணர்தல் தேவையில்லை என்று பைத்தியக்காரத்தனமாக அவர்கள் வெளிப்படையாகச் சொல்கிறார்கள்.