Vivekachudamani 248

sa devadatto'yamitiha caikata
viruddhadharmamsamapasya kathyate |
yath˜ tath˜ tattvamasŸtiv˜kye
viruddhadharmanubhayatra hitva||
(Sankaracarya's Vivekachudamani 248)

"This is that Devadatta"—just as in this sentence the identity expressed is arrived at by eliminating respective contradictory portions, so to it is in the statement, "That Thou Art".

This is explained through the analogy of the ocean and the wave. The ocean can be likened to the Isavara and the wave to the jiva. However, when we realize that in reality the ocean and the wave are water only—there being neither the ocean nor the wave—the seeming distinction between the Isvara and the jiva disappears. It is all seen as water only, like the substratum, the Brahman—the only reality behind all appearances.

"Ini Devadatta itu" —seperti dalam kalimat ini identitas yang diungkapkan dicapai dengan menghilangkan masing-masing bagian yang saling bertentangan, demikian juga dalam pernyataan, "That Thou Art".

Ini dijelaskan melalui analogi laut dan gelombang. Lautan bisa disamakan dengan Isavara dan gelombang ke jiva. Namun, ketika kita menyadari bahwa dalam kenyataannya samudera dan gelombang hanyalah air — tidak ada samudera maupun gelombang — perbedaan yang tampak antara Isvara dan jiva menghilang. Semua itu dilihat sebagai air saja, seperti substratum, sang Brahman — satu-satunya realitas di balik semua penampakan.

"இதுதான் தேவதாட்டா" - இந்த வாக்கியத்தில் வெளிப்படுத்தப்பட்ட அடையாளம் அந்தந்த முரண்பாடான பகுதிகளை அகற்றுவதன் மூலம் வந்துள்ளது, எனவே அதுவும் "அது நீ தான்" என்ற அறிக்கையில் உள்ளது.

இது கடல் மற்றும் அலைகளின் ஒப்புமை மூலம் விளக்கப்பட்டுள்ளது. கடலை இசவர மற்றும் அலைகளை ஜீவாவுடன் ஒப்பிடலாம். எவ்வாறாயினும், உண்மையில் சமுத்திரமும் அலைகளும் தண்ணீரே என்பதை நாம் உணரும்போது-சமுத்திரமோ அலையோ இல்லை-ஈஸ்வராவிற்கும் ஜீவாவிற்கும் இடையிலான வேறுபாடு மறைந்துவிடும். இது அனைத்தும் தண்ணீராக மட்டுமே பார்க்கப்படுகிறது, அடி மூலக்கூறு போல, பிரம்மம்-எல்லா தோற்றங்களுக்கும் பின்னால் உள்ள ஒரே உண்மை.