Vivekachudamani 57

vinaya rupa saundaryam tantri vadana sausthavam |
praja rañjana matram tanna samrajyaya kalpate ||
(Sankaracarya's Vivekachudamani 57)

The beauty of the veena and the proficiency of one playing on its chords serve but to please an audience; they do not, by themselves, ever prove sufficient to confer full sovereignty.

We have given Vedas, we have all the knowledge without anything left. We have to learn the knowledge and preach to others. By preaching to other many will understand the meaning of this birth and prepare themselves to attain liberation.

All the chords we play either in the veena or any music instrument it should reach the ears of the audience. If we play it just for ourselves then it is not the purpose of a music instrument. Similarly, we should use the Vedic knowledge to preach to others. By doing this The Supreme Lord will be very pleased to us.

We should be merciful to help everyone to attain Moksha.
_________________________________________
Keindahan veena dan kemampuan seseorang memainkan akordnya melayani tetapi untuk menyenangkan audiens; mereka sendiri, tidak pernah membuktikan cukup untuk memberikan kedaulatan penuh.

Kami telah memberikan Veda, kami memiliki semua pengetahuan tanpa ada yang tersisa. Kita harus belajar pengetahuan dan berkhotbah kepada orang lain. Dengan berkhotbah kepada orang lain banyak orang akan mengerti arti kelahiran ini dan mempersiapkan diri mereka untuk mencapai pembebasan.

Semua akord yang kita mainkan baik di dalam vena atau alat musik apa pun itu harus sampai ke telinga penonton. Jika kita memainkannya hanya untuk diri kita sendiri maka itu bukan tujuan dari alat musik. Demikian pula, kita harus menggunakan pengetahuan Veda untuk berkhotbah kepada orang lain. Dengan melakukan ini, Tuhan Yang Mahakuasa akan sangat senang kepada kita.

Kita harus berbelas kasih untuk membantu semua orang mencapai Moksha.
________________________________________
வீணாவின் அழகும், அதன் வளையல்களில் விளையாடும் ஒருவரின் திறமையும் ஒரு பார்வையாளர்களைப் பிரியப்படுத்துகின்றன; அவர்கள் முழு இறையாண்மையை வழங்குவதற்கு போதுமானதாக நிரூபிக்கவில்லை.

நாங்கள் வேதங்களைக் கொடுத்திருக்கிறோம், எதையும் மிச்சப்படுத்தாமல் நமக்கு எல்லா அறிவும் இருக்கிறது. நாம் அறிவைக் கற்றுக் கொண்டு மற்றவர்களுக்குப் பிரசங்கிக்க வேண்டும். மற்றவர்களுக்குப் பிரசங்கிப்பதன் மூலம் இந்த பிறப்பின் அர்த்தத்தைப் புரிந்துகொண்டு விடுதலையை அடைய தங்களைத் தயார்படுத்துவார்கள்.

வீணாவில் அல்லது எந்த இசைக் கருவியிலும் நாம் வாசிக்கும் அனைத்து வளையங்களும் பார்வையாளர்களின் காதுகளை அடைய வேண்டும். நாம் அதை நமக்காக மட்டுமே வாசித்தால் அது ஒரு இசைக் கருவியின் நோக்கம் அல்ல. இதேபோல், வேத அறிவை மற்றவர்களுக்கு பிரசங்கிக்க நாம் பயன்படுத்த வேண்டும். இதைச் செய்வதன் மூலம் உச்ச இறைவன் நமக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சி அளிப்பார்.

மோட்சத்தை அடைய அனைவருக்கும் உதவ நாம் இரக்கமுள்ளவர்களாக இருக்க வேண்டும்.