The Merits of Building a Temple

From the Agni-Purana, Chapter 38, Texts 1-50.

"Agni said: I will now describe the fruits of making temples for the residence of Vasudeva and other deities. He who attempts to erect temples for gods is freed from the sins of a thousand births. Those who think of building a temple in their minds are freed from the sins of a hundred births. Those who approve of a man's building a temple for Krishna go to the region of Acyuta [Vishnu] freed from sins.

Having desired to build a temple for Hari, a man immediately takes a million of his generations, past, and future, to the region of Vishnu. The departed manes of the person who builds a temple for Krishna live in the region of Vishnu, well adorned and freed from the sufferings of hell. The construction of a temple for a deity dissipates even the sin of Brahmanicide. By building a temple one reaps the fruit which he does not even gain by celebrating a sacrifice. By building a temple one acquires the fruits of bathing at all the sacred shrines.

The construction of a temple, which gives heaven, by a religious or an irreligious man, yields the fruit reaped by persons slain in a battle undertaken on behalf of the celestials. By making one temple one goes to heaven; by making three one goes to the region of Brahma; by making five one goes to the region of Shambhu; by making eight one goes to the region of Hari. By making sixteen one attains all objects of enjoyment and emancipation. A poor man, by building the smallest temple, reaps the same benefit which a rich man does by building the biggest temple for Vishnu. Having acquired wealth and built a temple with a small portion of it, a person acquires piety and gains favors from Hari.

By making a temple with a lakh of rupees, or a thousand, or a hundred, or fifty, a man goes where the Garuda-emblemed deity resides. He who in his childhood even sportively makes a temple of Vasudeva with sand goes to his region. He who builds temples of Vishnu at sacred places, shrines, and hermitages, reaps three-fold fruits. Those who decorate the temple of Vishnu with scents, flowers, and sacred mud, go to the city of the Lord. Having erected a temple for Hari, a man, either fallen, about to fall, or half-fallen reaps twofold fruits. He who brings about the fall of a man is the protector of one fallen. By making a temple for Vishnu one attains to his region. As long as the collection of bricks of Hari's temple exists, the founder of his family lives gloriously in the region of Vishnu. He becomes pious and adorable both in this world and in the next.

He who builds a temple for Krishna, the son of Vasudeva, is born as a man of good deeds, and his family is purified. He who builds temples for Vishnu, Rudra, the sun-god, and other deities, acquires fame. What is the use to him of wealth which is hoarded by ignorant men? Useless is the acquisition of riches to one who does not have a temple built with hard-earned money for Krishna, or whose wealth is not enjoyed by the Pitris, Brahmanas, celestials, and friends.

As death is certain for men, so is his destruction. The man who does not spend his money on his enjoyment or in charities and keeps it hoarded is stupid and is fettered even when alive. What is the merit of him who, obtaining riches either by an accident or manliness, does not spend it for a glorious work or for religion? [What is the merit of him] who, having given away his wealth to the leading twice-born, makes his gift circulated, or speaks of more than he gives away in charities? Therefore, a wise man should have temples built for Vishnu and other deities. Having entered the region of Hari, he acquires reverential faith in Narottama [Vishnu]. He pervades all the three worlds containing the mobile and the immobile, the past, future, and present, gross, subtle, and all inferior objects. From Brahma to a pillar everything has originated from Vishnu. Having obtained entrance into the region of the Great Soul, Vishnu, the omnipresent God of gods, a man is not born again on earth.

By building temples for other gods, a man reaps the same fruit which he does by building one for Vishnu. By building temples for Shiva, Brahma, the sun, Candi, and Lakshmi, one acquires religious merit. Greater merit is acquired by installing images. In the sacrifice attendant upon the setting up of a deity, there is no end of fruits. One made of wood gives greater merit than one made of clay; one made of bricks yields more than a wooden one. One made of stone yields more than one made of bricks. Images made of gold and other metals yield the greatest religious merit. Sins accumulated in seven births are dissipated even at the very commencement. One building a temple goes to heaven; he never goes to hell. Having saved one hundred of his family, he takes them to the region of Vishnu. Yama said to his emissaries: 'Do not bring to hell persons who have built temples and adored idols. Bring those to my view who have not built temples. Range thus rightly and follow my commands.

Persons can never disregard your commands, except those who are under the protection of the endless father of the universe. You should always pass over those persons who have their minds fixed on the Lord. They are not to live here. You should avoid from a distance those who adore Vishnu. Those who sing the glories of Govinda and those who worship Janardana [Vishnu or Krishna] with daily and occasional rites should be shunned by you from a distance. Those who attain to that station should not even be looked at by you. The persons who adore Him with flowers, incense, raiment, and favorite ornaments should not be marked by you. They go to the region of Krishna. Those who smear the body [of Vishnu] with unguents, who sprinkle his body, should be left in the abode of Krishna. Even a son or any other member born in the family of one who has built a temple of Vishnu should not be touched by you. Hundreds of persons who have built temples of Vishnu with wood or stone should not be looked at by you with an evil mind.

By building a golden temple one is freed from all sins. He who has built a temple for Vishnu reaps the great fruit which one gains by celebrating sacrifices every day. By building a temple for the Lord he takes his family, a hundred generations past and a hundred to come, to the region of Acyuta.

Vishnu is identical to the seven worlds. He who builds a temple for him saves the endless worlds and himself attains immortality. As long as the bricks will last, the maker [of the temple] will live for so many thousands of years in heaven. The maker of the idol attains the region of Vishnu and he who consecrates the installation of the same is immersed in Hari. The person who builds a temple and an image, as well as he who consecrates them, come before him. This rite of pratishtha [installation] of Hari was related by Yama. For creating temples and images of the deities, Hayashirsha described it to Brahma."

From Manmatha Nath Dutt's "A Prose English Translation of Agni Puranam", Vol. I, (Calcutta, 1903), pp. 142-6; adapted by M. Eliade

Dari Agni-Purana, Bab 38, Teks 1-50.

"Agni berkata: Aku sekarang akan menggambarkan buah dari membuat kuil untuk tempat tinggal Vasudeva dan dewa-dewa lainnya. Dia yang berusaha mendirikan kuil untuk para dewa dibebaskan dari dosa seribu kelahiran. Mereka yang berpikir untuk membangun sebuah kuil dalam pikiran mereka dibebaskan dari dosa seratus kelahiran. Mereka yang menyetujui seorang pria membangun kuil untuk Krisna pergi ke wilayah Acyuta [Wisnu] dibebaskan dari dosa.

Setelah berkeinginan untuk membangun sebuah kuil untuk Hari, seorang pria segera membawa jutaan generasi, masa lalu, dan masa depan, ke wilayah Wisnu. Suruhan dari orang yang membangun sebuah kuil untuk Krishna tinggal di wilayah Wisnu, dihiasi dengan baik dan dibebaskan dari penderitaan neraka. Pembangunan kuil untuk dewa menghilangkan dosa Brahmanisida. Dengan membangun sebuah kuil orang akan menuai buah yang bahkan tidak didapatnya dengan merayakan pengorbanan. Dengan membangun sebuah kuil, seseorang memperoleh hasil mandi di semua tempat suci.

Pembangunan sebuah kuil, yang memberikan surga, oleh orang yang religius atau tidak beragama, menghasilkan buah yang dituai oleh orang-orang yang terbunuh dalam pertempuran yang dilakukan atas nama para selestial. Dengan membuat satu kuil, seseorang pergi ke surga; dengan membuat tiga orang pergi ke wilayah Brahma; dengan membuat lima orang pergi ke wilayah Shambhu; dengan membuat delapan satu masuk ke wilayah Hari. Dengan membuat enam belas orang mencapai semua objek kesenangan dan emansipasi. Seorang lelaki miskin, dengan membangun kuil terkecil, mendapat manfaat yang sama dengan yang dimiliki seorang kaya dengan membangun kuil terbesar untuk Wisnu. Setelah memperoleh kekayaan dan membangun sebuah kuil dengan sebagian kecil darinya, seseorang memperoleh kesalehan dan mendapatkan bantuan dari Hari.

Dengan membuat sebuah kuil dengan lakh rupee, atau seribu, atau seratus, atau lima puluh, seorang lelaki pergi ke tempat tinggal dewa lambang Garuda. Dia yang di masa kecilnya bahkan secara sportif membuat kuil Vasudeva dengan pasir pergi ke wilayahnya. Dia yang membangun kuil Wisnu di tempat-tempat suci, kuil, dan pertapa, menuai tiga kali lipat. Mereka yang menghiasi kuil Wisnu dengan aroma, bunga, dan lumpur suci, pergi ke kota Tuhan. Setelah mendirikan sebuah kuil untuk Hari, seorang lelaki, baik yang jatuh, yang akan jatuh, maupun yang setengah rebah, menghasilkan dua buah. Dia yang menyebabkan kejatuhan manusia adalah pelindung dari seseorang yang jatuh. Dengan membuat kuil untuk Wisnu seseorang mencapai wilayahnya. Selama koleksi batu bata dari kuil Hari ada, pendiri keluarganya tinggal dengan mulia di wilayah Wisnu. Dia menjadi saleh dan menggemaskan baik di dunia ini maupun di akhirat.

Dia yang membangun sebuah kuil untuk Krishna, putra Vasudeva, dilahirkan sebagai seorang lelaki yang berbuat baik, dan keluarganya dimurnikan. Dia yang membangun kuil untuk Wisnu, Rudra, dewa matahari, dan dewa-dewa lainnya, mendapatkan ketenaran. Apa gunanya baginya kekayaan yang ditimbun oleh orang-orang bodoh? Useless adalah perolehan kekayaan bagi orang yang tidak memiliki kuil yang dibangun dengan uang hasil jerih payah untuk Krishna, atau yang kekayaannya tidak dinikmati oleh Pitris, Brahmana, surga, dan teman-teman.

Karena kematian itu pasti bagi manusia, demikian pula kehancurannya. Pria yang tidak menghabiskan uangnya untuk kesenangannya atau dalam amal dan menyimpannya di sana adalah bodoh dan dibelenggu bahkan ketika hidup. Apa manfaatnya dia yang, mendapatkan kekayaan baik karena kecelakaan atau kejantanan, tidak membelanjakannya untuk pekerjaan yang mulia atau untuk agama? [Apa manfaatnya dia] yang, setelah menyerahkan kekayaannya kepada pemimpin dua kali kelahiran, membuat hadiahnya beredar, atau berbicara lebih dari yang dia berikan dalam amal? Karena itu, orang bijak harus memiliki kuil yang dibangun untuk Wisnu dan dewa-dewa lainnya. Setelah memasuki wilayah Hari, ia memperoleh kepercayaan penuh hormat pada Narottama [Wisnu]. Dia merasuki ketiga dunia yang mengandung ponsel dan yang tidak bergerak, masa lalu, masa depan, dan saat ini, kasar, halus, dan semua objek yang lebih rendah. Dari Brahma ke pilar semuanya berasal dari Wisnu. Setelah masuk ke wilayah Jiwa Besar, Wisnu, Dewa para Dewa yang mahahadir, seorang manusia tidak dilahirkan kembali di bumi.

Dengan membangun kuil untuk dewa-dewa lain, seorang pria menuai buah yang sama yang dia lakukan dengan membangun satu untuk Wisnu. Dengan membangun kuil untuk Siwa, Brahma, matahari, Candi, dan Lakshmi, seseorang memperoleh jasa keagamaan. Jasa besar diperoleh dengan menginstal gambar. Dalam upacara pengorbanan pada saat menyiapkan dewa, tidak ada akhir dari buah. Yang terbuat dari kayu memberikan pahala yang lebih besar daripada yang terbuat dari tanah; yang terbuat dari batu bata menghasilkan lebih dari yang kayu. Satu yang terbuat dari batu menghasilkan lebih dari satu yang terbuat dari batu bata. Gambar yang terbuat dari emas dan logam lainnya menghasilkan jasa agama terbesar. Dosa yang terakumulasi dalam tujuh kelahiran menghilang bahkan pada saat permulaan. Satu membangun kuil pergi ke surga; dia tidak pernah masuk neraka. Setelah menyelamatkan seratus keluarganya, ia membawa mereka ke wilayah Wisnu. Yama berkata kepada utusan-utusannya, 'Jangan membawa orang-orang yang telah membangun kuil dan memuja berhala ke neraka. Bawa itu ke pandangan saya yang belum membangun kuil. Kisaran demikian dengan benar dan ikuti perintah saya.

Orang tidak akan pernah bisa mengabaikan perintah Anda, kecuali mereka yang berada di bawah perlindungan bapa alam semesta yang tak berujung. Anda harus selalu melewati orang-orang yang pikirannya terpusat pada Tuhan. Mereka tidak boleh tinggal di sini. Anda harus menghindari dari kejauhan mereka yang memuja Wisnu. Mereka yang menyanyikan kemuliaan Govinda dan mereka yang menyembah Janardana [Wisnu atau Krishna] dengan upacara harian dan sesekali harus dijauhi oleh Anda dari jauh. Mereka yang mencapai stasiun itu seharusnya tidak boleh melihatmu. Orang-orang yang memujanya dengan bunga, dupa, pakaian, dan ornamen favorit tidak boleh ditandai oleh Anda. Mereka pergi ke wilayah Krishna. Mereka yang mengolesi tubuh [Wisnu] dengan salep, yang menaburkan tubuhnya, harus ditinggalkan di kediaman Krishna. Bahkan seorang putra atau anggota lain yang lahir dalam keluarga orang yang telah membangun kuil Wisnu tidak boleh disentuh oleh Anda. Ratusan orang yang telah membangun kuil Wisnu dengan kayu atau batu tidak boleh dipandang olehmu dengan pikiran jahat.

Dengan membangun sebuah kuil emas seseorang terbebas dari segala dosa. Dia yang telah membangun sebuah kuil untuk Wisnu menuai buah besar yang didapat seseorang dengan merayakan pengorbanan setiap hari. Dengan membangun sebuah kuil untuk Tuhan dia membawa keluarganya, seratus generasi yang lalu dan seratus yang akan datang, ke wilayah Acyuta. Wisnu identik dengan tujuh dunia. Dia yang membangun sebuah kuil baginya menyelamatkan dunia tanpa akhir dan dirinya sendiri mencapai keabadian. Selama batu bata itu akan bertahan lama, pembuat [bait suci] akan hidup selama ribuan tahun di surga. Pembuat idola mencapai wilayah Wisnu dan dia yang menyucikan instalasi yang sama tenggelam di Hari. Orang yang membangun sebuah bait suci dan patung, juga dia yang menguduskannya, datang di hadapannya.

Ritual pratishtha [instalasi] Hari ini berhubungan dengan Yama. Untuk menciptakan kuil dan gambar para dewa, Hayashirsha menggambarkannya kepada Brahma. "

Dari Manmatha Nath Dutt, "Terjemahan Bahasa Inggris Prosa Agni Puranam", Vol. I, (Calcutta, 1903), hlm. 142-6; diadaptasi oleh M. Eliade

அக்னி-புராணத்திலிருந்து, அத்தியாயம் 38, உரைகள் 1-50.

"அக்னி கூறினார்: வாசுதேவா மற்றும் பிற தெய்வங்களின் குடியிருப்புக்காக கோயில்களை உருவாக்கும் பலன்களை நான் இப்போது விவரிக்கிறேன். தெய்வங்களுக்காக கோயில்களை அமைக்க முயற்சிப்பவர் ஆயிரம் பிறப்புகளின் பாவங்களிலிருந்து விடுவிக்கப்படுகிறார். மனதில் ஒரு கோவிலைக் கட்ட நினைப்பவர்கள் நூறு பிறப்புகளின் பாவங்களிலிருந்து விடுபடுகிறார்கள். கிருஷ்ணருக்காக ஒரு மனிதன் ஒரு கோவிலைக் கட்டுவதற்கு ஒப்புதல் அளிப்பவர்கள் பாவங்களிலிருந்து விடுபட்டு அசியூட்டா [விஷ்ணு] பகுதிக்குச் செல்கிறார்கள்.

ஹரிக்கு ஒரு கோவில் கட்ட விரும்பிய ஒரு மனிதன் உடனடியாக தனது தலைமுறைகள், கடந்த காலங்கள் மற்றும் எதிர்காலத்தில் ஒரு மில்லியனை விஷ்ணுவின் பகுதிக்கு அழைத்துச் செல்கிறான். கிருஷ்ணருக்காக ஒரு கோவிலைக் கட்டும் நபரின் புறப்பட்ட மான்கள் விஷ்ணு பகுதியில் வாழ்கின்றன, நன்கு அலங்கரிக்கப்பட்டு நரகத்தின் துன்பங்களிலிருந்து விடுபடுகின்றன. ஒரு தெய்வத்திற்காக ஒரு கோவில் கட்டுவது பிராமணியாவின் பாவத்தைக் கூட கலைக்கிறது. ஒரு கோவிலைக் கட்டுவதன் மூலம் ஒருவர் தியாகத்தைக் கொண்டாடுவதன் மூலம் கூட பெறாத பழத்தை அறுவடை செய்கிறார். ஒரு கோவிலைக் கட்டுவதன் மூலம் அனைத்து புனித ஆலயங்களிலும் குளிக்கும் பலன்களைப் பெறுகிறார்.

ஒரு கோயிலின் கட்டுமானம், ஒரு மதத்தினரால் அல்லது பொருத்தமற்ற மனிதனால் சொர்க்கத்தை அளிக்கிறது, இது வானங்களின் சார்பாக மேற்கொள்ளப்பட்ட போரில் கொல்லப்பட்ட நபர்களால் அறுவடை செய்யப்பட்ட பழத்தை அளிக்கிறது. ஒரு கோவிலை உருவாக்குவதன் மூலம் ஒருவர் சொர்க்கத்திற்குச் செல்கிறார்; மூன்று ஒன்றை உருவாக்குவதன் மூலம் பிரம்மாவின் பகுதிக்குச் செல்கிறது; ஐந்தை உருவாக்குவதன் மூலம் ஷம்பு பகுதிக்குச் செல்கிறது; எட்டு ஒன்றை உருவாக்குவதன் மூலம் ஹரி பகுதிக்கு செல்கிறது. பதினாறு ஒன்றை உருவாக்குவதன் மூலம் இன்பம் மற்றும் விடுதலையின் அனைத்து பொருட்களையும் அடைகிறது. ஒரு ஏழை, மிகச்சிறிய கோவிலைக் கட்டுவதன் மூலம், விஷ்ணுவுக்கு மிகப் பெரிய கோவிலைக் கட்டுவதன் மூலம் ஒரு பணக்காரன் செய்யும் அதே நன்மையை அறுவடை செய்கிறான். செல்வத்தைப் பெற்று, அதில் ஒரு சிறிய பகுதியைக் கொண்ட ஒரு கோவிலைக் கட்டிய பின்னர், ஒருவர் பக்தியைப் பெற்று, ஹரியிடமிருந்து உதவிகளைப் பெறுகிறார்.

ஒரு லட்சம் ரூபாய், அல்லது ஆயிரம், அல்லது நூறு, அல்லது ஐம்பது ஆகியவற்றைக் கொண்ட ஒரு கோவிலை உருவாக்குவதன் மூலம், கருட-சின்ன தெய்வம் வசிக்கும் இடத்திற்கு ஒரு மனிதன் செல்கிறான். தனது குழந்தைப் பருவத்தில் கூட மணல் கொண்டு வாசுதேவ கோவிலை உருவாக்கியவர் தனது பகுதிக்குச் செல்கிறார். புனித ஸ்தலங்கள், ஆலயங்கள் மற்றும் துறவிகளில் விஷ்ணுவின் கோயில்களைக் கட்டியவர், மூன்று மடங்கு பழங்களை அறுவடை செய்கிறார். விஷ்ணு கோவிலை நறுமணம், பூக்கள், புனித மண் ஆகியவற்றால் அலங்கரிப்பவர்கள், இறைவன் நகரத்திற்குச் செல்கிறார்கள். ஹரிக்காக ஒரு கோவிலைக் கட்டிய பின்னர், ஒரு மனிதன் விழுந்தான், விழப்போகிறான், அல்லது பாதி விழுந்தான் இருமடங்கு பழங்களை அறுவடை செய்கிறான். ஒரு மனிதனின் வீழ்ச்சியைக் கொண்டுவருபவர் விழுந்தவரின் பாதுகாவலர். விஷ்ணுவுக்கு ஒரு கோவில் செய்வதன் மூலம் ஒருவர் தனது பிராந்தியத்தை அடைகிறார். ஹரியின் கோவிலின் செங்கற்களின் சேகரிப்பு இருக்கும் வரை, அவரது குடும்பத்தின் நிறுவனர் விஷ்ணு பிராந்தியத்தில் மகிமையுடன் வாழ்கிறார். அவர் இந்த உலகத்திலும் அடுத்தவையிலும் பக்தியும் அபிமானமும் அடைகிறார்.

வாசுதேவனின் மகனான கிருஷ்ணருக்காக ஒரு கோவிலைக் கட்டியவன் நல்ல செயல்களாக பிறக்கிறான், அவனது குடும்பம் சுத்திகரிக்கப்படுகிறது. விஷ்ணு, ருத்ரா, சூரியக் கடவுள் மற்றும் பிற தெய்வங்களுக்காக கோயில்களைக் கட்டியவர் புகழ் பெறுகிறார். அறியாத மனிதர்களால் பதுக்கி வைக்கப்பட்டுள்ள செல்வத்தை அவருக்கு என்ன பயன்? கிருஷ்ணருக்காக கடினமாக சம்பாதித்த பணத்துடன் கட்டப்பட்ட கோயில் இல்லாத, அல்லது பிட்ரிஸ், பிராமணர்கள், வானங்கள் மற்றும் நண்பர்கள் அனுபவிக்காத ஒரு செல்வத்தை வாங்குவது பயனற்றது.

மரணம் மனிதர்களுக்கு நிச்சயம் என்பதால், அவருடைய அழிவும் கூட. தனது பணத்தை தனது இன்பத்திற்காகவோ அல்லது தொண்டு நிறுவனங்களுக்காகவோ செலவழிக்காமல், அதை பதுக்கி வைத்திருப்பவர் முட்டாள், உயிருடன் இருக்கும்போது கூட பிடுங்கப்படுகிறார். ஒரு விபத்து அல்லது ஆண்மை காரணமாக செல்வத்தைப் பெறுவது, ஒரு புகழ்பெற்ற வேலைக்காகவோ அல்லது மதத்திற்காகவோ செலவழிக்காதவரின் தகுதி என்ன? [அவரின் தகுதி என்ன], தனது செல்வத்தை இரண்டு முறை பிறந்தவர்களுக்குக் கொடுத்துவிட்டு, தனது பரிசைப் புழக்கத்தில் விடுகிறாரா, அல்லது அவர் தொண்டு நிறுவனங்களில் கொடுப்பதை விட அதிகமாகப் பேசுகிறாரா? எனவே, ஒரு ஞானிக்கு விஷ்ணு மற்றும் பிற தெய்வங்களுக்காக கோயில்கள் கட்டப்பட வேண்டும். ஹரி பிராந்தியத்தில் நுழைந்த அவர், நரோத்தமா [விஷ்ணு] மீது மரியாதைக்குரிய நம்பிக்கையைப் பெறுகிறார். மொபைல் மற்றும் அசையாத, கடந்த காலம், எதிர்காலம் மற்றும் நிகழ்காலம், மொத்த, நுட்பமான மற்றும் அனைத்து தாழ்ந்த பொருள்களையும் உள்ளடக்கிய மூன்று உலகங்களையும் அவர் பரப்புகிறார். பிரம்மா முதல் ஒரு தூண் வரை அனைத்தும் விஷ்ணுவிலிருந்து தோன்றியவை. தெய்வங்களின் சர்வவல்லமையுள்ள கடவுளான விஷ்ணுவின் பெரிய ஆத்மாவின் பிராந்தியத்தில் நுழைந்த பின்னர், ஒரு மனிதன் மீண்டும் பூமியில் பிறக்கவில்லை.

மற்ற கடவுள்களுக்காக கோயில்களைக் கட்டுவதன் மூலம், ஒரு மனிதன் விஷ்ணுவுக்கு ஒன்றைக் கட்டுவதன் மூலம் செய்யும் அதே பழத்தை அறுவடை செய்கிறான். சிவன், பிரம்மா, சூரியன், கேண்டி மற்றும் லட்சுமிக்கு கோயில்களைக் கட்டுவதன் மூலம் ஒருவர் மதத் தகுதியைப் பெறுகிறார். படங்களை நிறுவுவதன் மூலம் அதிக தகுதி பெறப்படுகிறது. ஒரு தெய்வத்தை அமைத்தபின் தியாக உதவியாளரில், பழங்களின் முடிவும் இல்லை. மரத்தால் செய்யப்பட்ட ஒன்று களிமண்ணால் செய்யப்பட்டதை விட அதிக தகுதியைக் கொடுக்கும்; செங்கற்களால் செய்யப்பட்ட ஒன்று மரத்தை விட அதிக விளைச்சலைக் கொடுக்கும். கல்லால் ஆன ஒன்று செங்கற்களால் செய்யப்பட்ட ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட விளைச்சலைக் கொடுக்கும். தங்கம் மற்றும் பிற உலோகங்களால் செய்யப்பட்ட படங்கள் மிகப் பெரிய மதத் தகுதியை அளிக்கின்றன. ஏழு பிறப்புகளில் குவிந்த பாவங்கள் ஆரம்பத்திலேயே சிதறடிக்கப்படுகின்றன. ஒரு கோவிலைக் கட்டுவது சொர்க்கத்திற்குச் செல்கிறது; அவர் ஒருபோதும் நரகத்திற்கு செல்வதில்லை. தனது குடும்பத்தில் நூறு பேரைக் காப்பாற்றிய அவர் அவர்களை விஷ்ணுவின் பகுதிக்கு அழைத்துச் செல்கிறார். யமா தனது தூதர்களிடம் கூறினார்: 'கோயில்களைக் கட்டிய மற்றும் சிலைகளை வணங்கிய நபர்களை நரகத்திற்கு கொண்டு வர வேண்டாம். கோயில்களைக் கட்டாதவர்களை என் பார்வைக்கு கொண்டு வாருங்கள். இவ்வாறு சரியாக வரம்பு என் கட்டளைகளைப் பின்பற்றுங்கள்.

பிரபஞ்சத்தின் முடிவற்ற தந்தையின் பாதுகாப்பில் இருப்பவர்களைத் தவிர, உங்கள் கட்டளைகளை நபர்கள் ஒருபோதும் புறக்கணிக்க முடியாது. இறைவன் மீது மனம் வைத்திருக்கும் நபர்களை நீங்கள் எப்போதும் கடந்து செல்ல வேண்டும். அவர்கள் இங்கு வாழக்கூடாது. விஷ்ணுவை வணங்குபவர்களை நீங்கள் தூரத்திலிருந்து தவிர்க்க வேண்டும். கோவிந்தரின் மகிமைகளைப் பாடுபவர்களும், ஜனார்தனாவை [விஷ்ணு அல்லது கிருஷ்ணரை] தினசரி மற்றும் அவ்வப்போது சடங்குகளுடன் வணங்குபவர்களும் தூரத்திலிருந்து உங்களைத் தவிர்க்க வேண்டும். அந்த நிலையத்தை அடைந்தவர்களை நீங்கள் கூட பார்க்கக்கூடாது. பூக்கள், தூபங்கள், ஆடைகள் மற்றும் பிடித்த ஆபரணங்களால் அவரை வணங்குபவர்களை நீங்கள் குறிக்கக்கூடாது. அவர்கள் கிருஷ்ணா பகுதிக்குச் செல்கிறார்கள். [விஷ்ணுவின்] உடலை அசிங்கப்படுத்தாதவர்களுடன், அவரது உடலைத் தெளிப்பவர்களை கிருஷ்ணரின் தங்குமிடத்தில் விட வேண்டும். விஷ்ணுவின் கோவிலைக் கட்டிய ஒருவரின் குடும்பத்தில் பிறந்த ஒரு மகனோ அல்லது வேறு எந்த உறுப்பினரோ கூட உங்களைத் தொடக்கூடாது. விஷ்ணுவின் கோயில்களை மரத்தையோ கல்லையோ கட்டிய நூற்றுக்கணக்கான நபர்களை நீங்கள் ஒரு தீய மனதுடன் பார்க்கக்கூடாது.

ஒரு தங்க ஆலயத்தைக் கட்டுவதன் மூலம் ஒருவர் எல்லா பாவங்களிலிருந்தும் விடுபடுவார். விஷ்ணுவுக்காக ஒரு கோவிலைக் கட்டியவர், ஒவ்வொரு நாளும் தியாகங்களைக் கொண்டாடுவதன் மூலம் ஒருவர் பெறும் பெரிய பழத்தை அறுவடை செய்கிறார். இறைவனுக்காக ஒரு ஆலயத்தைக் கட்டுவதன் மூலம், அவர் தனது குடும்பத்தை, நூறு தலைமுறைகள் கடந்த மற்றும் வரவிருக்கும் நூறு பேரை அசியூடா பகுதிக்கு அழைத்துச் செல்கிறார்.

விஷ்ணு ஏழு உலகங்களுக்கும் ஒத்தவர். அவருக்காக ஒரு ஆலயத்தைக் கட்டியவர் முடிவற்ற உலகங்களைக் காப்பாற்றுகிறார், மேலும் அவர் அழியாமையை அடைகிறார். செங்கற்கள் நீடிக்கும் வரை, [கோயிலின்] தயாரிப்பாளர் சொர்க்கத்தில் பல ஆயிரம் ஆண்டுகள் வாழ்வார். சிலையை உருவாக்கியவர் விஷ்ணுவின் பகுதியை அடைகிறார், அதையே நிறுவுவதைப் புனிதப்படுத்துபவர் ஹரியில் மூழ்கி விடுகிறார். ஒரு ஆலயத்தையும் ஒரு உருவத்தையும் கட்டியவர், அதேபோல் அவற்றைப் புனிதப்படுத்துபவரும் அவருக்கு முன் வருகிறார்கள்.

ஹரியின் இந்த பிரதிஷ்டா சடங்கு யமாவால் தொடர்புடையது. தெய்வங்களின் கோயில்களையும் உருவங்களையும் உருவாக்கியதற்காக, ஹயாஷிர்ஷா அதை பிரம்மாவுக்கு விவரித்தார். "

மன்மதா நாத் தத்தின் "அக்னி புராணத்தின் ஒரு உரைநடை ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு" இலிருந்து, தொகுதி. நான், (கல்கத்தா, 1903), பக். 142-6; எம். எலியட் தழுவி