Vivekachudamani 308

tato'hamadervinivartya vrttim
santyaktaragah paramarthalabhat |
tusnim samassvatmasukhanubhutya
purnatmana brahmani nirvikalpah ||
(Sankaracarya's Vivekachudamani 308)

Checking the activities of the ego and renouncing all attachments, through the experience of the Supreme Reality, be free from duality through the enjoyment of the Bliss of the Self and remain serene in Brahman. For, now you have realized your Infinite Self.

It is advised in this verse that all the thoughts connected with Shankara are to be given up. The vanity of race, caste, creed, learning, status in life and etc are all connected with the ego-sense. Renounce all desires and gain the supreme goal of life. The price to be paid for the experience of reality is a total renunciation of the entire range of all desire.

Having given up the desires, keep quiet. Not physically. The mind and intellect are to be quietened. If the mind and intellect blabber, it is only because of the ego and its egocentric desires.

When the ego and the ego-based thoughts have been withdrawn, the desires end. When desires are no more throttling the mind, it becomes quiet. The thoughtless mind itself is Brahman. This is the experience of the Supreme Truth(Parama Artha). This is the gaining of the truth of the soul.

Thereafter the mind and intellect will have no more desires to be fulfilled through selfish actions. The sadhak reaches the "state of quietude" (Thusni Bhava). There he experiences infinitude, which is his own nature divine. Come to realize this quietude.

Why does Sankaracarya repeat his advice and instruction? He himself answers in the next sloka.

Memeriksa aktivitas ego dan melepaskan semua keterikatan, melalui pengalaman Realitas Tertinggi, bebas dari dualitas melalui kenikmatan Bliss of the Self dan tetap tenang di Brahman. Karena, sekarang Anda telah menyadari Diri Tanpa Batas Anda.

Disarankan dalam ayat ini bahwa semua pikiran yang berhubungan dengan Shankara harus dilepaskan. Kesombongan ras, kasta, keyakinan, pembelajaran, status dalam kehidupan, dan sebagainya, semuanya terkait dengan ego-sense. Lepaskan semua keinginan dan raih tujuan tertinggi kehidupan. Harga yang harus dibayar untuk pengalaman realitas adalah penolakan total dari seluruh rentang keinginan.

Setelah menyerah keinginannya, tetap diam. Bukan secara fisik. Pikiran dan kecerdasan harus ditenangkan. Jika pikiran dan kecerdasan mengoceh, itu hanya karena ego dan keinginan egosentrisnya.

Ketika ego dan pikiran berbasis ego telah ditarik, keinginan berakhir. Ketika keinginan tidak lagi mencekik pikiran, itu menjadi sunyi. Pikiran yang tidak berpikir itu sendiri adalah Brahman. Ini adalah pengalaman dari Kebenaran Tertinggi (Parama Artha). Ini adalah perolehan kebenaran jiwa.

Setelah itu pikiran dan intelek tidak akan lagi memiliki keinginan untuk dipenuhi melalui tindakan egois. Sadhak mencapai "keadaan ketenangan" (Thusni Bhava). Di sana ia mengalami ketidakterbatasan, yang sifatnya ilahi. Sadari ketenangan ini.

Mengapa Sankaracarya mengulangi nasihat dan instruksinya? Dia sendiri menjawab di sloka berikutnya.

ஈகோவின் செயல்பாடுகளை சரிபார்த்து, அனைத்து இணைப்புகளையும் கைவிடுவது, உச்ச ரியாலிட்டியின் அனுபவத்தின் மூலம், சுயத்தின் ஆனந்தத்தை அனுபவிப்பதன் மூலம் இருமையிலிருந்து விடுபட்டு, பிரம்மத்தில் அமைதியாக இருங்கள். ஏனெனில், இப்போது நீங்கள் உங்கள் எல்லையற்ற சுயத்தை உணர்ந்துள்ளீர்கள்.

இந்த வசனத்தில் சங்கராவுடன் இணைக்கப்பட்ட எண்ணங்கள் அனைத்தும் கைவிடப்பட வேண்டும் என்று அறிவுறுத்தப்பட்டுள்ளது. இனம், சாதி, மதம், கற்றல், வாழ்க்கையில் நிலை மற்றும் பலவற்றின் வேனிட்டி அனைத்தும் ஈகோ உணர்வுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. எல்லா ஆசைகளையும் கைவிட்டு, வாழ்க்கையின் உயர்ந்த இலக்கைப் பெறுங்கள். யதார்த்தத்தின் அனுபவத்திற்காக செலுத்த வேண்டிய விலை அனைத்து ஆசைகளின் முழு வீச்சின் மொத்த மறுப்பு ஆகும்.

ஆசைகளை விட்டுவிட்டு, அமைதியாக இருங்கள். உடல் ரீதியாக அல்ல. மனமும் புத்தியும் அமைதியாக இருக்க வேண்டும். மனமும் புத்தியும் பழிவாங்கினால், அது ஈகோ மற்றும் அதன் ஆழ்ந்த மைய ஆசைகளால் மட்டுமே.

ஈகோ மற்றும் ஈகோ அடிப்படையிலான எண்ணங்கள் திரும்பப் பெறப்படும்போது, ​​ஆசைகள் முடிவடையும். ஆசைகள் இனி மனதைத் தூண்டும் போது, ​​அது அமைதியாகிவிடும். சிந்தனையற்ற மனமே பிரம்மம். இதுவே உச்ச சத்தியத்தின் (பரம அர்த்த) அனுபவம். இது ஆன்மாவின் உண்மையைப் பெறுவது.

அதன்பிறகு மனதுக்கும் புத்திக்கும் சுயநலச் செயல்களின் மூலம் நிறைவேற ஆசைகள் இருக்காது. சாதக் "அமைதியான நிலை" (துஸ்னி பாவா) ஐ அடைகிறார். அங்கு அவர் எல்லையற்ற தன்மையை அனுபவிக்கிறார், இது அவரது சொந்த இயல்பு தெய்வீகமாகும். இந்த அமைதியை உணர வாருங்கள்.

சங்கராச்சாரியார் தனது ஆலோசனையையும் அறிவுறுத்தலையும் ஏன் மீண்டும் கூறுகிறார்? அவரே அடுத்த ஸ்லோகாவில் பதிலளிக்கிறார்.