Bhakta Salabega

The Devotional Story Of Lord Jagannath -Bhakta Poet Salabega, The Great Devotee of Lord Jaganath Who Proves as Muslims can be a devotee

Bhakta Salabega (1607/1608 – unknown; Oriya) was an Odia religious poet of India in the early 17th century. Great devotee Bhakta Salabega was born in a Muslim family and was the son of Lalbega. Lalbega was a leading warrior in the Mughal army and on those days the Mughals were always trying to capture the Sri Mandira to demolish it. Once when the Mughal warrior Lalbega was returning from Puri near Danda Mukundapur locality of Puri he found a Beautiful young Brahmin widow returning from the Bathing Ghats. So he kidnapped the lady and finally by compulsion married her who later came to be known as Fatima Biwi. Salabega was the son of Fatima Biwi and Lalbega. From childhood, he listened about Lord Jagannatha, Lord Krishna, And Lord Rama from her mother. He got attracted to them.

Bhakta Salabega was born to a Muslim father and Brahmin mother. He wrote many prayers glorifying Lord Jagannatha that is the most heart touching. He was not allowed to enter the temple of Lord Jagannatha in Puri because he was a Muslim. However, this did not stop him from thinking of Lord day and night. He eagerly waited for the Ratha Yatra when Lord Jagannatha will come out of the temple to meet Lord's devotees to have a glimpse of Him. Once during Ratha Yatra, Salabega was out of town and could not reach in time to see the Lord on the chariot. He prayed to Lord Jagannatha to wait inside the chariot until he could come and that’s what Lord did. Actually, Lord Jagannatha had also waited all year long for this moment too. How could he move without seeing his dear devotee Salabega?

Bhakta Salabega with Lord Jagannath

Another such event occurred in Balasore, a city in Orissa. Salabega was coming from Delhi to Puri through Balasore and was staying near the temple of Shyamsundar. During evening prayers Salabega wanted to see the Lord inside but was not allowed to do so since he was a Muslim. One evening the priest found that the Lord was missing from his throne. The same night the king of Balasore had a dream that a great devotee of the Lord was waiting outside to have a darshan of Lord. He then made arrangements for a hole to be drilled in the wall so that Salabega could see the Lord. As soon as he stared at the throne of the deities, the deities reappeared.

After the death of Fatima Biwi when Bhakta Salabega was a kid once he got stricken by a severe disease and all the doctors left the hope that Bhakta Salabega can't survive. One day when he was on bed he heard the Bhajan’s and thought the great Lord Jagannatha who is the God of the world will be able to cure me. Then he started praying lord Jagannatha and finally got cured. After that, he became a great devotee of Lord Jagannatha. But for that reason, he was discarded from his own house. Then he started moving here to there uttering the name of lord Jagannatha all times. Finally, he went to Puri. It was the car festival time and the chariots were getting pulled Salabega was not allowed to see Lord Jagannatha on the chariot as he was the son of a Muslim.

So resided in a house which is very nearer to Sri Mandira. When the chariot of Lord Jagannatha came nearer to his house he started weeping. Suddenly the chariot stopped there. And Salabega watched God happily and thereafter all the things were made known to the priests. The place where the cart remained stationary to give Darshana to Salabega was later used by Salabega for composing his many bhajans in honor of Lord Jagannatha. His body was cremated there after his death. The samadhi of this great devotee is still standing on the Grand Road in Puri and his bhajans will be forever singing, and remembered by the devotees of Lord Jagannatha. Then he got the respects of a great devotee by the blessings of the Lord Jagannatha.

Once, as a child or young man, Salabega became very ill, and the attending physicians thought he would die. Salabega miraculously recovered when he heard some devotees singing bhajans (devotional songs) about Krasna and Jagannatha and he began chanting Jagannatha’s names. This was a pivotal moment in his devotional life. He remembered his mother’s description of Visnu’s rescue of Gajendra, the king of the elephants when chased by a crocodile. Like Dhruva Maharaja and Sri Prahlada, Salabega had an intense childlike faith in the mercy of the Lord.

Prayer Of Bhakta Salabega :-

Aahe Nila Shaila; Prabal matta Varan mo aarata nalinee bana ku kara dalana!

Gajaraja chinta kala thai ghora jalena, Chakra peshi nakra nashi, uddhrile aapana!

Ghorabane mrugini ku padithila kashana,
Kede bada beepatti ru kariaccha tarana.

Kurusabha tale suni Draupadi ra janana,
Koti bastra dei hele lajja kala barana!

Ravana ra bhai Bivishana gala saran,
Saran sambhali tanku, Lanke kala raajana.

Prahlada pita se je bada dushta daruna,
Stambha ru bahari taku bidarila takhana.

Kahe Salabega hina jaati re mu jabana,
Sriranga charan tale karuachhi janana.

Eka to bhakata jeevana mean “Your Life is Only for Your Devotee”

Your life is only for your devotee.
Only for your devotee the symbol of conch and disc.
The devotee is your father, your mother
The devotee your friend.
It is only because of your devotee
That you are called the ocean of compassion.
After the cow Kamadhenu the calf runs for milk.
Similarly are you to be found behind your devotee.
My father is a Moughal soldier, my mother a Brahmin.
I am born such, no Hindu drinks water from my hands.
Tells abject Salabega of Muslim caste
I know nothing other than the feet of Sriranga.
Kisah Renungan Dewa Jagannath - Penyair Bhakta Salabega, Pemuja Dewa Jaganath yang Terbukti sebagai Muslim dapat menjadi penyembah

Bhakta Salabega (1607/1608 - tidak diketahui; Oriya) adalah seorang penyair agama Odia di India pada awal abad ke-17. Pemuja Bhakta Salabega dilahirkan dalam keluarga Muslim dan merupakan putra Lalbega. Lalbega adalah seorang prajurit terkemuka di pasukan Mughal dan pada masa itu Mughal selalu berusaha untuk menangkap Sri Mandira untuk menghancurkannya. Suatu ketika ketika prajurit Mughal, Lalbega kembali dari Puri dekat Danda Mukundapur, tempat tinggalnya di Puri, dia menemukan seorang janda muda Brahmana Cantik yang kembali dari Bathing Ghats. Jadi dia menculik wanita itu dan akhirnya dengan paksaan menikahinya, yang kemudian dikenal sebagai Fatima Biwi. Salabega adalah putra Fatima Biwi dan Lalbega. Sejak kecil, ia mendengarkan tentang Dewa Jagannatha, Dewa Krishna, dan Dewa Rama dari ibunya. Dia tertarik pada mereka.

Bhakta Salabega lahir dari ayah Muslim dan ibu Brahmana. Dia menulis banyak doa yang memuliakan Dewa Jagannatha yang paling menyentuh hati. Dia tidak diizinkan memasuki kuil Dewa Jagannatha di Puri karena dia adalah seorang Muslim. Namun, ini tidak menghentikannya untuk memikirkan Tuhan siang dan malam. Dia dengan bersemangat menunggu Ratha Yatra ketika Dewa Jagannatha akan keluar dari kuil untuk bertemu dengan para penyembah Tuhan untuk melihat-Nya. Suatu saat selama Ratha Yatra, Salabega berada di luar kota dan tidak dapat mencapai pada waktunya untuk melihat Tuhan dengan kereta. Dia berdoa kepada Dewa Jagannatha untuk menunggu di dalam kereta sampai dia bisa datang dan itulah yang dilakukan Tuhan. Sebenarnya Lord Jagannatha juga telah menunggu sepanjang tahun untuk saat ini juga. Bagaimana dia bisa bergerak tanpa melihat pemuja Salabega yang disayanginya?

Bhakta Salabega dengan Lord Jagannath

Peristiwa serupa lainnya terjadi di Balasore, sebuah kota di Orissa. Salabega datang dari Delhi ke Puri melalui Balasore dan tinggal di dekat kuil Shyamsundar. Saat salat malam, Salabega ingin melihat Tuhan di dalam tetapi tidak diizinkan melakukannya karena ia seorang Muslim. Suatu malam imam menemukan bahwa Tuhan hilang dari tahtanya. Pada malam yang sama raja Balasore bermimpi bahwa seorang penyembah agung Tuhan sedang menunggu di luar untuk memiliki darshan Tuhan. Dia kemudian membuat pengaturan untuk lubang yang akan dibor di dinding sehingga Salabega dapat melihat Tuhan. Begitu dia menatap takhta para dewa, para dewa muncul kembali.

Setelah kematian Fatima Biwi ketika Bhakta Salabega adalah seorang anak begitu dia terserang penyakit parah dan semua dokter meninggalkan harapan bahwa Bhakta Salabega tidak dapat bertahan hidup. Suatu hari ketika dia berada di tempat tidur dia mendengar Bhajan dan berpikir bahwa Dewa Jagannatha yang agung adalah Dewa dunia akan dapat menyembuhkan saya. Kemudian dia mulai berdoa tuan Jagannatha dan akhirnya sembuh. Setelah itu, ia menjadi pemuja Dewa Jagannatha yang hebat. Tetapi karena alasan itu, ia dibuang dari rumahnya sendiri. Kemudian ia mulai bergerak ke sini ke sana mengucapkan nama Tuan Jagannatha sepanjang waktu. Akhirnya, dia pergi ke Puri. Itu adalah waktu festival mobil dan kereta-kereta ditarik, Salabega tidak diizinkan melihat Lord Jagannatha dengan kereta karena ia adalah putra seorang Muslim.

Jadi tinggal di sebuah rumah yang sangat dekat dengan Sri Mandira. Ketika kereta Lord Jagannatha mendekat ke rumahnya, dia mulai menangis. Tiba-tiba kereta berhenti di sana. Dan Salabega memperhatikan Tuhan dengan gembira dan setelah itu semua hal diketahui oleh para imam. Tempat di mana gerobak itu tetap diam untuk memberikan Darshana kepada Salabega kemudian digunakan oleh Salabega karena menyusun banyak bhajan untuk menghormati Dewa Jagannatha. Tubuhnya dikremasi di sana setelah kematiannya. Samadhi dari penyembah agung ini masih berdiri di Grand Road di Puri dan para bhajannya akan bernyanyi selamanya, dan diingat oleh para penyembah Dewa Jagannatha. Kemudian dia mendapatkan penghormatan dari seorang penyembah agung dengan berkat dari Tuhan Jagannatha.

Suatu ketika, sebagai anak atau remaja, Salabega menjadi sangat sakit, dan dokter yang merawat mengira ia akan mati. Salabega secara ajaib pulih ketika dia mendengar beberapa penggemar menyanyikan bhajan (lagu-lagu renungan) tentang Krasna dan Jagannatha dan dia mulai melantunkan nama-nama Jagannatha. Ini adalah momen penting dalam kehidupan bhakti. Dia ingat uraian ibunya tentang penyelamatan Visnu terhadap Gajendra, raja gajah ketika dikejar buaya. Seperti Dhruva Maharaja dan Sri Prahlada, Salabega memiliki iman seperti anak kecil yang intens dalam belas kasihan Tuhan.

Doa Bhakta Salabega: -

Aahe Nila Shaila; Prabal matta Varan
mo aarata nalinee bana ku kara dalana!

Gajaraja chinta kala thai ghora jalena,
Chakra peshi nakra nashi, aphrile aapana!

Ghorabane mrugini ku padithila kashana,
Kede bada beepatti ru kariaccha tarana.

Kisah Kurusabha suni Dropadi ra janana,
Koti bastra dei hele lajja kala barana!

Ravana ra bhai Bivishana gala saran,
Saran sambhali tanku, Lanke kala raajana.

Prahlada pita se je bada dushta daruna,
Stambha ru bahari taku bidarila takhana.
Kahe Salabega hina jaati re mu jabana,
Sriranga charan tale karuachhi janana.

Eka to bhakata jeevana berarti "Hidup Anda Hanya untuk Pemuja Anda"

Hidupmu hanya untuk penyembahmu.
Hanya untuk penggemar Anda simbol keong dan cakram.
Penyembah itu adalah ayahmu, ibumu
Penyembah temanmu.
Itu hanya karena penyembahmu
Bahwa Anda disebut lautan belas kasihan.
Setelah sapi Kamadhenu anak sapi berlari mencari susu.
Demikian pula Anda dapat ditemukan di belakang penyembah Anda.
Ayah saya adalah seorang prajurit Moughal, ibu saya seorang Brahmana.
Saya terlahir demikian, tidak ada Hindu yang minum air dari tangan saya.
Mengisahkan Salabega tentang kasta Muslim
Saya tidak tahu apa-apa selain kaki Sriranga.

பகவான் ஜெகந்நாதரின் பக்தி கதை -பக்த கவிஞர் சலேபேகா, முஸ்லிம்களாக நிரூபிக்கும் பகவான் ஜெகநாத்தின் பெரிய பக்தர் ஒரு பக்தராக இருக்க முடியும்

பக்த சலபெகா (1607/1608 - தெரியவில்லை; ஒரியா) 17 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் இந்தியாவின் ஒடியா மதக் கவிஞர் ஆவார். பெரிய பக்தர் பக்த சலபெகா ஒரு முஸ்லீம் குடும்பத்தில் பிறந்தார் மற்றும் லால்பேகாவின் மகன். லால்பேகா முகலாய இராணுவத்தில் ஒரு முன்னணி போர்வீரராக இருந்தார், அந்த நாட்களில் முகலாயர்கள் ஸ்ரீ மந்திராவை இடிக்க எப்போதும் கைப்பற்ற முயன்றனர். ஒருமுறை முகலாய வீரர் லால்பேகா பூரியின் தண்டா முகுந்தாபூர் அருகே பூரியில் இருந்து திரும்பிக்கொண்டிருந்தபோது, ​​ஒரு அழகான இளம் பிராமண விதவை குளியல் தொடர்ச்சி மலையிலிருந்து திரும்பி வருவதைக் கண்டார். எனவே அவர் அந்தப் பெண்ணைக் கடத்திச் சென்றார், இறுதியாக கட்டாயத்தால் அவளை மணந்தார், பின்னர் அவர் பாத்திமா பிவி என்று அறியப்பட்டார். சலாபெகா பாத்திமா பிவி மற்றும் லால்பேகாவின் மகன். குழந்தை பருவத்திலிருந்தே, அவர் ஜெகந்நாதர், கிருஷ்ணர், மற்றும் ராமர் ஆகியோரைப் பற்றி அவரது தாயிடமிருந்து கேட்டார். அவர் அவர்களிடம் ஈர்க்கப்பட்டார்.

பக்தா சலபேகா ஒரு முஸ்லீம் தந்தை மற்றும் பிராமண தாய்க்கு பிறந்தார். ஜகந்நாதரை மகிமைப்படுத்தும் பல பிரார்த்தனைகளை அவர் எழுதினார், அது மிகவும் இதயத்தைத் தொடுகிறது. அவர் ஒரு முஸ்லீம் என்பதால் பூரியில் உள்ள ஜெகந்நாதர் கோவிலுக்குள் நுழைய அனுமதிக்கப்படவில்லை. இருப்பினும், இது அவரை இரவும் பகலும் இறைவனை நினைப்பதைத் தடுக்கவில்லை. ரக யாத்திரைக்காக அவர் ஆவலுடன் காத்திருந்தார், எப்போது பகவான் ஜெகந்நாதர் கோயிலிலிருந்து வெளியே வந்து இறைவனின் பக்தர்களைச் சந்திக்க அவரைப் பார்ப்பார். ஒருமுறை ரத யாத்திரையின் போது, ​​சலபெகா ஊருக்கு வெளியே இருந்ததால் தேரில் இறைவனைக் காண சரியான நேரத்தில் செல்ல முடியவில்லை. அவர் வரும் வரை தேருக்குள் காத்திருக்கும்படி ஜெகந்நாதரிடம் பிரார்த்தனை செய்தார், அதையே இறைவன் செய்தார். உண்மையில் பகவான் ஜெகந்நாதரும் இந்த தருணத்திற்காக ஆண்டு முழுவதும் காத்திருந்தார். தனது அன்பான பக்தர் சலபெகாவைப் பார்க்காமல் அவர் எப்படி நகர முடியும்?

பகவான் ஜெகந்நாத்துடன் பக்த சலபெகா

இதுபோன்ற மற்றொரு நிகழ்வு ஒரிசாவின் பாலசோர் என்ற நகரத்தில் நிகழ்ந்தது. சலாபெகா டெல்லியில் இருந்து பூசோர் வழியாக பூரிக்கு வந்து ஷியாம்சுந்தர் கோயிலுக்கு அருகில் தங்கியிருந்தார். மாலை தொழுகையின் போது சலபெகா இறைவனை உள்ளே பார்க்க விரும்பினார், ஆனால் அவர் ஒரு முஸ்லீம் என்பதால் அவ்வாறு செய்ய அனுமதிக்கப்படவில்லை. ஒரு நாள் மாலை பூசாரி தனது சிம்மாசனத்திலிருந்து இறைவனைக் காணவில்லை என்பதைக் கண்டார். அதே இரவில் பாலசோர் ராஜா ஒரு கனவு கண்டார், இறைவனின் ஒரு பெரிய பக்தர் இறைவனின் தரிசனம் செய்ய வெளியில் காத்திருந்தார். பின்னர் அவர் சலேபெகா இறைவனைக் காணும்படி சுவரில் ஒரு துளை துளைக்க ஏற்பாடு செய்தார். அவர் தெய்வங்களின் சிம்மாசனத்தை முறைத்தவுடன், தெய்வங்கள் மீண்டும் தோன்றின.

பாத்திமா சிவேகா ஒரு குழந்தையாக இருந்தபோது பாத்திமா பிவி இறந்த பிறகு, அவர் ஒரு கடுமையான நோயால் பாதிக்கப்பட்டார், மேலும் அனைத்து மருத்துவர்களும் பக்தா சலபேகா உயிர்வாழ முடியாது என்ற நம்பிக்கையை விட்டுவிட்டனர். ஒரு நாள் அவர் படுக்கையில் இருந்தபோது அவர் பஜனைக் கேட்டார், உலகக் கடவுளான ஜகந்நாதர் இறைவன் என்னைக் குணப்படுத்த முடியும் என்று நினைத்தார். பின்னர் அவர் ஜெகந்நாதர் பிரார்த்தனை செய்யத் தொடங்கினார், கடைசியில் குணமடைந்தார். அதன் பிறகு, அவர் ஜெகந்நாதரின் சிறந்த பக்தரானார். ஆனால் அந்த காரணத்திற்காக, அவர் தனது சொந்த வீட்டிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டார். பின்னர் அவர் எல்லா நேரங்களிலும் இறைவன் ஜெகந்நாதரின் பெயரை உச்சரித்து இங்கு செல்லத் தொடங்கினார். இறுதியாக, அவர் பூரிக்குச் சென்றார். இது கார் திருவிழா நேரம் மற்றும் ரதங்கள் இழுக்கப்படுவதால் சலபெகா ஒரு முஸ்லீமின் மகன் என்பதால் ஜகந்நாதரை தேரில் பார்க்க அனுமதிக்கப்படவில்லை.

எனவே ஸ்ரீ மந்திராவுக்கு மிக அருகில் உள்ள ஒரு வீட்டில் வசித்து வந்தார். பகவான் ஜெகந்நாதரின் தேர் தன் வீட்டிற்கு அருகில் வந்தபோது அவர் அழ ஆரம்பித்தார். திடீரென்று தேர் அங்கே நின்றது. சலபெகா கடவுளை மகிழ்ச்சியுடன் பார்த்தார், அதன்பிறகு எல்லாவற்றையும் ஆசாரியர்களுக்கு அறிவித்தார். சலபெகாவுக்கு தரிசனம் கொடுக்க வண்டி நிலைத்திருந்த இடம் பின்னர் ஜகந்நாதரின் நினைவாக அவரது பல பஜன்களை இயற்றுவதற்காக சலாபெகா பயன்படுத்தினார். அவர் இறந்த பின்னர் அவரது உடல் அங்கு தகனம் செய்யப்பட்டது. இந்த மாபெரும் பக்தனின் சமாதி பூரியில் உள்ள கிராண்ட் ரோட்டில் இன்னும் நிற்கிறது, அவருடைய பஜனைகள் என்றென்றும் பாடிக்கொண்டே இருக்கும், மேலும் ஜெகந்நாத பக்தர்களால் நினைவுகூரப்படும். பின்னர் அவர் ஜெகந்நாதரின் ஆசீர்வாதங்களால் ஒரு பெரிய பக்தரின் மரியாதைகளைப் பெற்றார்.

ஒருமுறை, ஒரு குழந்தையாகவோ அல்லது இளைஞனாகவோ, சலபெகா மிகவும் நோய்வாய்ப்பட்டார், கலந்துகொண்ட மருத்துவர்கள் அவர் இறந்துவிடுவார்கள் என்று நினைத்தார்கள். சில பக்தர்கள் கிராஸ்னா மற்றும் ஜகந்நாதரைப் பற்றி பஜனைகளை (பக்தி பாடல்கள்) பாடுவதைக் கேட்டதும், ஜகந்நாதரின் பெயர்களை உச்சரிக்கத் தொடங்கியதும் சலபெகா அற்புதமாக மீண்டார். இது அவரது பக்தி வாழ்க்கையில் ஒரு முக்கியமான தருணம். ஒரு முதலை துரத்தும்போது யானைகளின் ராஜாவான கஜேந்திராவை விஷ்ணு மீட்டது பற்றிய தனது தாயின் விளக்கத்தை அவர் நினைவு கூர்ந்தார். துருவ மகாராஜா மற்றும் ஸ்ரீ பிரஹ்லதாவைப் போலவே, சலாபெகாவும் இறைவனின் கருணையில் குழந்தை போன்ற தீவிரமான நம்பிக்கை கொண்டிருந்தார்.

பக்த சலபெகாவின் ஜெபம்: -

ஆஹே நிலா ஷைலா; பிரபல் மட்டா வாரன்
mo aarata nalinee bana ku kara dalana!

கஜராஜா சிந்தா கலா தாய் கோரா ஜலேனா,
சக்ரா பெஷி நக்ரா நாஷி, உத்ரில் ஆபனா!

கோராபனே மிருகினி கு பதிதிலா கஷனா,
கேடே பாடா பீப்பட்டி ரு காரியாச்சா தரனா.

குருசபா கதை சுனி திர ra பதி ரா ஜனனா,
கோட்டி பாஸ்ட்ரா டீ ஹெலே லஜ்ஜா கால பரானா!

ராவண ரா பாய் பிவிஷனா கால சரண்,
சரண் சம்பாலி டங்கு, லங்கே கால ராஜனா.

பிரஹ்லதா பிடா சே ஜெ பாடா துஷ்டா தாருணா,
ஸ்தம்பா ரு பஹாரி டக்கு பிதரிலா தகானா.

கஹே சலாபெகா ஹினா ஜாதி ரீ மு ஜபனா,
ஸ்ரீரங்க சரண் கதை கருச்சி ஜனனா.

ஏகா டு பகதா ஜீவனா என்றால் “உங்கள் வாழ்க்கை உங்கள் பக்தருக்கு மட்டுமே”

உங்கள் வாழ்க்கை உங்கள் பக்தருக்கு மட்டுமே.
உங்கள் பக்தருக்கு மட்டுமே சங்கு மற்றும் வட்டின் சின்னம்.
பக்தர் உங்கள் தந்தை, உங்கள் தாய்
பக்தர் உங்கள் நண்பர்.
அது உங்கள் பக்தரால் மட்டுமே
நீங்கள் இரக்கத்தின் கடல் என்று அழைக்கப்படுகிறீர்கள்.
மாடு காமதேனுவுக்குப் பிறகு கன்று பாலுக்காக ஓடுகிறது.
இதேபோல் உங்கள் பக்தருக்குப் பின்னால் நீங்கள் காணப்படுகிறீர்கள்.
என் தந்தை ஒரு மொகல் சிப்பாய், என் அம்மா ஒரு பிராமணர்.
நான் அப்படி பிறந்தவன், எந்த இந்துவும் என் கைகளில் இருந்து தண்ணீர் குடிப்பதில்லை.
முஸ்லீம் சாதியைச் சேர்ந்த சலாபேகாவை இழிவுபடுத்துகிறது
ஸ்ரீரங்காவின் கால்களைத் தவிர வேறு எதுவும் எனக்குத் தெரியாது.